* 17.6.1838 - † 5.8.1917 (Nowy Jiczyn)

Był wybitnym przemysłowcem, politykiem miejskim, architektem i podróżnikiem.

W 1910 r. został mianowany honorowym obywatelem Nowego Jiczyna.

Wraz z młodszymi braćmi prowadził firmę J. Hückel's Söhne w Nowym Jiczynie, która była największym producentem kapeluszy w Austro-Węgrzech na przełomie XIX i XX wieku. Firma została znacjonalizowana w 1945 roku, a produkcję przejął państwowy Tonak.

August Hückel był starszym inżynierem i był zaangażowany w budowę innego wspaniałego budynku w Wiedniu.
Pochodził z przedsiębiorczej rodziny, jego ojciec Johann Hückel założył pierwszą fabrykę kapeluszy w Nowym Jiczynie. August został wysłany jako czeladnik i w latach 1854-1859 zdobywał doświadczenie w Niemczech i Paryżu. Po powrocie dołączył do fabryki ojca jako wspólnik i wkrótce zaczął ingerować w prowadzenie firmy. W 1868 roku przejął zarządzanie firmą wraz ze swoimi braćmi, ale jego ojciec nadal działał jako profesjonalny doradca aż do swojej śmierci. Od 1 stycznia 1869 roku firma nosiła nazwę J. Hückel's Söhne. August Hückel założył między innymi kasę chorych w 1868 roku, zbudował domy dla pracowników i rozbudował fabrykę w 1874 roku. Bracia Hückel starali się zaistnieć na rynkach zagranicznych, co udało im się zwłaszcza podczas wojny francusko-pruskiej w 1870 roku, kiedy to zaczęli dostarczać swoje produkty do obszarów zdominowanych przez firmy niemieckie i francuskie. W tym kontekście byli również pierwszymi w Austro-Węgrzech, którzy produkowali filc, który do tej pory był importowany, łącząc w ten sposób przygotowanie materiału i faktyczną produkcję kapeluszy. Przed pierwszą wojną światową bracia Hückel zatrudniali 3000 pracowników, a ich kapelusze były sprzedawane na całym świecie.

Jako odnoszący sukcesy właściciel fabryki był jedną z ważnych osobistości Nowego Jiczyna i przez czterdzieści lat był członkiem rady miejskiej (1870-1909). Stał się znany jako mecenas sztuki i gromadził bogate kolekcje sztuki, a także dawał przestrzeń regionalnym artystom poprzez prywatne zlecenia. Pod koniec życia jego majątek był wart ponad cztery i pół miliona koron austriackich.

Wraz z młodszym bratem wybudował wille rodzinne przy dzisiejszej ulicy Revoluční nad fabryką (1880-1882). Są to lustrzane przeciwieństwa rezydencji zaprojektowanych przez architekta Otto Thienemanna. Obie wille były wystarczająco przestronne, aby pomieścić ich potomków i ich rodziny.