Urodził się 8 maja 1913 r. w Nowym Jiczynie. W 1931 r. ukończył miejscowe gimnazjum. Zaraz potem wstąpił do wojska, kończąc szkołę oficerów piechoty w Opawie. Od najmłodszych lat interesował się jednak lotnictwem. W związku z tym ukończył akademię wojskową w Hranicach na Morawach i Prostějovie. W połowie 1934 r. został uroczyście przeniesiony w stan spoczynku jako porucznik sił powietrznych.
Po intensywnym szkoleniu wstąpił do pułku lotniczego w Hradcu Králové w 1936 roku. 

W tym czasie wylatał niewiarygodną liczbę 1 520 godzin. Hlaďo został zdemobilizowany i dołączył do oddziału fabryki Avia w Kunovicach jako pilot. W tym samym czasie dołączył do antynazistowskiego ruchu oporu i współpracował z oficerami Obrony Narodu. W 1940 r. otrzymał ostrzeżenie, że gestapo jest na jego tropie. 
Do ówczesnego Związku Radzieckiego udał się myśliwcem B 534. W okolicach Stanisławowa zabrakło mu paliwa i trafił do więzienia. Po czterech miesiącach został zwolniony. W 1942 r. Hlaďo udał się do Wielkiej Brytanii. Służył tam jako inspektor Czechosłowackich Sił Powietrznych. W tym samym czasie otrzymał stopień dowódcy eskadry. Później został awansowany na majora.  Jaroslav Hlaďo był jedynym z zachodnich lotników, który mógł pozostać na stanowiskach wojskowych po 1948 roku, choć z pewnymi ograniczeniami. Tutaj również szczęście go powstrzymało. Przetrwał wielkie czystki po lutym 1948 r. tylko dlatego, że śmiertelnie zachorował. W 1950 r. nie mógł jednak wrócić na stanowisko dowódcze, otrzymał zakaz latania i pracował w Akademii Wojskowej w Pradze. Zmarł 21 stycznia 1990 roku.